Pałac Lubomirskich w Lublinie jest obiektem zabytkowym, wpisanym do rejestru zabytków województwa lubelskiego.
Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał zgodę na zmianę sposobu użytkowania budynku z przeznaczeniem na cele muzealne. Obecny jego kształt jest wynikiem przebudowy z I połowy XIX wieku, według projektu Henryka Marconiego w stylu klasycystycznym. Historia jego sięga jednak przełomu XVI/XVII wieku, a u schyłku wieku XVII został przebudowany przez Tylmana van Gameren dla rodziny Lubomirskich. Projekt przebudowy architekt przygotował w 1693 roku. Bogata historia, związana także z odzyskaniem niepodległości w 1918 roku, jak i znakomite usytuowanie przy centralnym placu miasta czynią lokalizację nowego muzeum w tym gmachu szczególnie atrakcyjną. Umieszczenie nowego muzeum w historycznym pałacu wiązać się będzie z przywróceniem jego zabytkowego układu przestrzennego, zwłaszcza na pierwszym piętrze – piano nobile. Umożliwi to także częściowo zachowany detal architektoniczny, piece, supraporty, dekoracje sztukatorskie i inne elementy wyposażenia, pozwolą na rekonstrukcję historycznych wnętrz. Narracja historyczna, wpleciona w muzealne wnętrza w połączeniu z nowoczesnymi segmentami przestrzennymi, uzyskanymi dzięki rozbudowie o część podziemną pałacu, pozwoli na operowanie zarówno tradycyjnymi, jak i zdecydowanie nowoczesnymi środkami prezentacji muzealnej.
dr Andrzej Frejlich
Kierownik Działu Sztuki i Kultury Wizualnej
Muzeum Narodowego w Lublinie
Więcej o historii budynku w artykule dr Krzysztofa Janusa „O najnowszych badaniach architektonicznych w pałacu Lubomirskich".
